Παιxνίδι κέντρου

του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*

Στο ποδόσφαιρο όποια ομάδα κερδίσει το κέντρο συνήθως κερδίζει και το παιγνίδι. Το ίδιο, σε συνθήκες κανονικότητας, συμβαίνει και στην πολιτική.

Την περίοδο της κρίσης ο κανόνας αυτός παραβιάστηκε. Το πολιτικό σύστημα βρέθηκε εντελώς ανέτοιμο να διαμορφώσει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας. Και εγκλωβίστηκε στα μνημόνια. Με συνέπεια να στρεβλωθεί εντελώς το περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Και να κυριαρχήσει το απατηλό δίπολο “μνημόνιο – αντιμνημόνιο”.

Γύρω από το δίπολο αυτό φτιάχτηκαν πολιτικές καριέρες. Αρχικά ο Σαμαράς, με τα “Ζάππεια”. Ακολούθησε ο Τσίπρας, με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αντιμνημονιακό κόμμα. Από κοντά, στα δικά τους βέβαια μεγέθη, ο Μιχαλολιάκος και ο Καμμένος. Ο Θεοδωράκης, από την άλλη, θεώρησε πως βρήκε χώρο να πλασαριστεί σαν το νέο που αποστρέφεται το παλιό. Και κάποια στιγμή φτάσαμε η πολιτική ζωή της χώρας να κινείται στον αστερισμό του Λεβέντη.

Το δίπολο “μνημόνιο – αντιμνημόνιο” άρχισε να ξεθωριάζει από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου. Και να σβήνει, από τη στιγμή που η “αντιμνημονιακή” κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπέγραψε και άρχισε να εφαρμόζει το τρίτο μνημόνιο. Έστω και με “πόνο ψυχής”. Και με το ΔΝΤ παρόν, “αυτοπροσώπως”.

Η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ ξαναφέρνει την πολιτική ζύμωση και την πολιτική αντιπαράθεση στο χώρο του κέντρου. Και αλλάζει την πολιτική ατζέντα. Μεταρρυθμίσεις, κράτος, επιχειρηματικότητα, καινοτομία, φορολογία, επενδύσεις, δουλειές, κοινωνικές δομές, περιβάλλον, παιδεία,  Ευρώπη,  θα είναι το νέο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης και των εναλλακτικών πολιτικών σχεδίων. Με άλλα λόγια,  επιστροφή στην κανονικότητα.