του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*
Αν σε κάτι συμφωνούν ακόμη και οι πιο σκληροί
πολέμιοι της μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη», είναι ότι εισήγαγε σημαντικές καινοτομίες στον τομέα της χρηστής διοίκησης και
της διαφάνειας. Οι καινοτομίες αυτές επέτρεψαν να έλθουν στον αφρό όλες τις
παθογένειες που είχαν παρουσιαστεί στους κόλπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και
είχαν οδηγήσει το θεσμό σε βαθιά κρίση και πολιτική
απαξίωση.
Μία από τις πιο κρίσιμες καινοτομίες υπήρξε η γενική καθιέρωση του προληπτικού ελέγχου
στις δαπάνες όλων των ΟΤΑ, των νομικών τους προσώπων δημοσίου δικαίου,
καθώς και των κοινωφελών επιχειρήσεων, των επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης
και των δημοτικών ανωνύμων εταιρειών. Ο έλεγχος αυτός, ο οποίος ασκείται από το
Ελεγκτικό Συνέδριο, αφορά τη νομιμότητα
και την κανονικότητα της δαπάνης και όχι τη σκοπιμότητα των πράξεων του ΟΤΑ.
Η δημοσιονομική εποπτεία, δηλαδή, δεν μπορεί ούτε να μεταρρυθμίζει τις πράξεις
των αιρετών οργάνων του ΟΤΑ, ούτε να τα υποκαθιστά στην ιεράρχηση των
προτεραιοτήτων τους και στο κατά πόσο αυτές ικανοποιούν αποτελεσματικότερα τις
τοπικές ανάγκες.
Η γενική καθιέρωση
του προληπτικού ελέγχου αποτέλεσε, κατά κοινή ομολογία, σημαντικό βήμα για να μπει φρένο σε
φαινόμενα διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και
διασπάθισης του δημοσίου χρήματος που «ανθούσαν» και στο χώρο της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, ιδιαίτερα των δημοτικών επιχειρήσεων.
